Over gras van fort naar fort

Nieuwegein. Niet direct een plek waar ik aan denk voor een Mini Expeditie. Toch lopen we deze zaterdagochtend in alle vroegte door het slaapstadje. Ik wrijf de slaap nog uit mijn ogen en moet mijn mening over Nieuwegein al bijstellen. Ik verwachtte een zee van eengezinshuizen. Maar er is meer. Het is best leuk hier! We lopen over een graspaadje langs een sluis. In de verte een kerk. Niet veel verder een kanaaltje met oude schepen. Het wordt zowaar idyllisch. Maar we ontdekken ook dat Nieuwegein omsloten is door water en snelwegen. We dwalen langs enorme sluisdeuren, onder viaducten en over asfaltwegen naar de weilanden daarachter. Koffie drinken doen we, hoe toepasselijk, in een wegrestaurant aan de snelweg. Dit is er trouwens wel één van de betere soort. Voor de deur staat een wonderlijk kunstwerk. Kijk Mam, een trap naar de lucht! Fosse klimt en klimt en kijkt in het rond. Wat zie je, vraag ik van beneden. Weilanden!

Wandelen door Nieuwegein
Wandelen
Groen gras

De wolken drijven voorbij. De windmolens draaien. Het gras is groen. Hollandser wordt het niet. We lopen over gras. Groen gras. Het klinkt fijn. Het is fijn. Maar het betekent ook kletsnatte schoenen, met sokken die soppen. Kikkers die wegspringen voor ons neus, vogels die schrikken en opvliegen en nieuwsgierige koeien die even komen neuzen. Naaktslakken! Had ik die al genoemd? En natuurlijk schapen. Schapen die een voorliefde hebben om met de hele kudde precies over dat ene kleine paadje, dat door het gras loopt, te dribbelen. Al dribbelend poepen ze de hele zaak onder, waardoor wij meer glibberen dan dribbelen. Maar het gras is zalig en loopt door tot de einder.

Een stil fort

Tussen het groene gras vinden we forten en wallen van de Nieuwe Hollandse Waterlinie. Een groot militair kunstwerk verstopt in het groen. Bij Fort Werk aan de korte Uitweg staan de poorten wagenwijd open. De militairen zijn allang verdwenen. Willen jullie slagroom bij de appeltaart? Voor het fort is nu een gezellige theetuin. Na een tweede koffie gaan we verder over een groene wal. We klimmen en dalen. Oeps, let op hier! Ineens staat Fosse voor een afgrond. De wal is dwars doorgesneden. Aan de andere kant klimmen we het steile groene gras weer op. Fort Honswijk, iets verderop is misschien wel het leukste fort. Het is nog niet opgeknapt of opgeleukt. Je kunt er nog geen latte macchiato krijgen of feestje vieren. We dwalen door het stille fort alsof het een middeleeuwse vesting is. Fosse salueert en sluipt over de wallen. Zouden er nog bommen liggen hier, Mam?

Wandelen door de weilanden
wandelen langs de wallen van de Waterlinie
Struinen door het groen
Distels, brandnetels en ander gespuis

De Lek is onze kameraad voor de rest van de tocht. Poeh, we moeten wel ver om zeg. Fosse tuurt op de kaart. Fort Everdingen ligt daar ergens aan de overkant. Maar de pont is nog een heel eind lopen. Het gras wordt ruiger in de uiterwaarden. Distels, brandnetels en ander gespuis. Het water kabbelt. Nu en dan komt een schip voorbij. De wolken zorgen voor een steeds veranderend schilderij. De brug in de verte lijkt niet dichterbij te komen. We lopen en lopen. Regelmatig rijdt er een speelgoedtreintje over de brug. We turen naar de overkant. Mmmm, dat is best ver zwemmen. We gooien onze rugzak neer. Eerst maar eens een dutje in het gras. 

Groene jungle

Opeens loopt ons groene paadje toch nog onder de brug en naar de pont. Alweer zo’n echt Hollands plaatje. De vlag wappert op de vrolijke gele pont. Daarachter de drukte en gezelligheid van Culemborg. Maar wij lopen verder. Eerst gaan we weer een stuk langs de rivier. Natuurlijk gaan we verder over gras. Nou ja gras? Het is hier meer een jungle langs de Lek. De brandnetels, distels, bramen en springbalsemien komen tot onze oksels. Ik raak een zaadje aan van de springbalsemien en het schiet voor me uit. Een paar distels nestelen zich in mijn haar. Het groen wordt al ruiger en ruiger. Geen gezellig gras, maar agressieve planten die ons van alle kanten aanvallen met stekels, doornen en prikkels. Ons paadje wordt smaller, het groen steeds hoger. We waden door de groene jungle. Opeens staan we op Fort Everdingen. Hier is alles voor een vermoeide wandelaar. Een koud biertje met uitzicht op het fort dat wel wat weg heeft van een colosseum. En genoeg grassige wallen om ons tentje op te zetten. 

Een bountystrand aan de Lek

De volgende ochtend worden we vroeg wakker van een trekker die voorbij rijdt. De zon schijnt op de tent. Ik steek mijn hoofd naar buiten. Een gouden gloed glijdt over de groene wal en de weilanden. Ik heb meteen zin in deze dag. Waar gaan we heen vandaag, Mam? Mijn plan is om via een andere route naar Culemborg te lopen. Kunnen we niet dezelfde weg terug? Over dat kleine ruige paadje? Een half uurtje later sluipen we weer door het riet. Alles is nog nat van de dauw. Het groen groeit weer boven ons hoofd. Ik kan niet verder kijken dan de volgende bramenstruik. Na nog een struik staan we opeens op een strandje. Een bountystrandje aan de Lek. Het zand is maagdelijk, het water vlak en helder. Kleine visjes zwemmen voorbij en in de verte zwemt een stel meerkoeten. We gaan naar huis vandaag, maar eerst nog maar een tweede ontbijt hier, op het strand  met de voeten in het fijne zand.

Struinpad langs de Lek
Kamperen op fort Everdingen
Bountystrand aan de Lek

Informatie

De route

Startpunt/eindpunt: Bushalte ‘t Veerhuis Nieuwegein/station Culemborg.

Lengte: Dag 1: 22,5 km, dag 2: 7 km.

Route: de route staat in Routeyou: dag 1 en dag 2.

Als je korter wilt lopen dan kun je de eerste nacht ook overnachten op Fort WKU. In dat geval kun je de tweede dag doorlopen naar station Culemborg. Je kunt ook je wandeling aan de rand van Nieuwegein starten bij bushalte Nieuwegein, Transferium Linielanding. Op die manier sla je het gedeelte door de bebouwde kom van Nieuwegein over en start je bij Haje restaurant meteen met wandelen over gras. De tweede dag kun je verlengen door een extra lus te maken over het Goilberdinger klompenpad.

Overnachten

Overnachten deden we op Fort Everdingen. Dit is een groot fort vlakbij de Lek. Op het fort is een camperplaats en ruimte voor tenten op de wallen. Je kunt er een vuurtje stoken en er is een proeflokaal waar je het op het fort gebrouwen bier kunt kopen en drinken. 

Horeca

Onderweg passeer je meerdere andere forten waar je kunt eten en drinken. Fort WKU is een natuurkampeerterrein en een fijne tussenhalte. Je kunt er kamperen in je tent en er zijn hutten te huur, ook is er een theetuin en kun je kano’s huren. Tussen Fort Everdingen en Culemborg lig Werk aan het Spoel. Er worden allerlei evenementen georganiseerd, er is een openluchttheater en restaurant Caatje aan de Lek.