Van hut naar hut door het Vechtdal

Blokhut met grasdak

Vanuit het bos staan we opeens voor onze eerste Trekkershut. Wauw, dat is een schattig blokhutje. Midden in de Overrijsselse jungle staat een klein huisje met een fijne bank ervoor en een grasdak! Is dit ons hutje? We gooien onze rugzakken neer. Onze puberzoon ploft neer op het bankje, pakt zijn boek en is weg. Verdwenen in zijn eigen wereld. De hut ligt aan de rand van het natuurkampeerterrein, tussen de bomen. We zien bijna niemand vanaf ons plekje. Het dak is van ruig gras, de wanden van boomstammen. Een echte blokhut. Het bankje staat op een veranda onder een overstekend dak, voor als de regen valt. Maar die valt niet dit weekend. Het is prachtig weer. Veel mooier dan voorspeld. En het blijft ook mooi. Zoveel zon, dat we blij zijn dat we door de bossen lopen.

Tjilpende vogels en muziek in je hoofd

Vanaf ons bankje horen we tjilpende vogels. We zien koolmeesjes, een specht en een vrouwtjesmerel. Twee mannetjesmerels vechten om haar en maken een hoop herrie. Onze puber merkt het niet eens. Hij heeft zich verschanst met een boek met  een koptelefoon. Zodat hij kan luisteren, maar de rest van de camping niet. Zolang hij maar niet te veel hoeft, is hij allang gelukkig. De voorzieningen van de camping zijn niet aan hem besteed. Naast onze hut staat een mooie hottub. De buren een hutje verderop spetteren naar harte lust in het warme water. Met deze temperatuur hebben wij het poedelen even overgeslagen. Maar voor wie wil: een eigen hottub voor de deur. Houtgestookt! 

Oermens met een beetje luxe

De voorzieningen op dit kampeerterrein zijn perfect voor de oermens die een beetje luxe wil. Het gespetter en getjilp gaat later op de dag over in het geknetter van kampvuurtjes. Om ons heen worden vuurtjes aangestoken in vuurschalen en kacheltjes. Zo’n vuurtje voor de deur geeft me het echte outdoor gevoel. De kampeerders op dit terrein hebben niet zomaar een tent of camper. Nee, ze hebben een set-up. We kijken ons ogen uit: gekleurde busjes, tarpen, daktenten, hakblokken, geruite shirts en baarden. De outdoor mens is hier helemaal op zijn plek. Wij zijn al diep tevreden met een dak boven ons hoofd en rust om ons heen. Misschien wel de grootste luxe van de camping. 

Eten, eten en heel veel eten

Onze puber heeft dit weekend maar één doel: een uitsmijter. Eigenlijk is de tocht niet geslaagd als we niet ergens een uitsmijter kunnen scoren. In het bos komen we geen uitspanning tegen. Gelukkig slapen we nog een nachtje in een Trekkershut. Morgen hebben we nog een kans. Tot die tijd doen we het met het eten dat we bij ons hebben. En dat is veel! Eén rugzak zit nokjevol met eten. Die is van onze zoon. Avondeten, brood, koeken, nootjes, komkommer en heel veel chocolade. Zo’n pubermaag is onverzadigbaar. Het eten is nog niet op, of… is er nog lekkers? 

De Sahara en een ree

We wandelen langs een bos met vennen en een prachtig open stuk stuifzand met de naam De Sahara. Daar wil je toch langs! Helaas is het een populaire plek met een parkeerplaats. Kortom, het is er erg druk. Ook op het Pieterpad komen we veel wandelaars tegen. Iedereen is even aardig en groet enthousiast. Ik word altijd helemaal rustig van het wandelen. Net als ik heerlijk in mijzelf aan het peinzen ben, hoor ik iemand die me tegemoet loopt: Goedendag! Ik schrik op. Het is een mooie tocht, die we dit zonnige weekend niet in stilte zullen beleven. Toch zijn er genoeg rustige stukken. Op zulke plekken zien we opeens  een haas en een ree. En dat terwijl wij meestal zoveel babbelen, dat al het wild allang vertrokken is.