Wandelen en bosbaden in Den Treek

Hoe vaak ik ook op de Utrechtse Heuvelrug kom, het gaat me niet vervelen. Ik ontdek steeds weer iets nieuws. Nu waren het de meikevers. Of misschien waren het wel junikevers… Van de laatste wist ik niet eens dat ze bestonden, eerlijk gezegd. Op de eerste dag van onze trektocht worden we op ons kampeerplekje belaagd door zoemende monstertjes die als kamikaze piloten rondvlogen. Eentje maakt een noodlanding vlak naast me. Het zijn wonderlijke onhandige kevers, die al zoemend langs vliegen in de schemer. Het bos is er vol mee. Grappige beesten wel. 

 

Zomer

Het voordeel van op pad gaan in juni is dat het zo lang licht is. We vertrekken donderdag pas na het werk.  Het is al na half zeven als we beginnen met wandelen op station Driebergen-Zeist. Het bos is stil. Een enkele wandelaar en een stel schapen, meer komen we niet tegen op deze zwoele avond. Om acht uur komen we aan op het kampeerterrein bij Austerlitz. Meteen is de drukte van de werkweek vergeten. Om ons heen niets dan grote bomen, zoemende meikevers en rondvliegende zwaluwen. Nadeel van de zomer is dat je ‘s morgensvroeg alweer gewekt wordt door het vroege licht, kwetterende vogels en vroege vogels die hun honden uitlaten. 

 

Zwemmen in het bos

Ook op vrijdag is het stil in het bos. Het is fijn om in de schaduw van de bomen te lopen. Het is al snel warm vandaag. We lopen via het Henschotermeertje. Een oase in de woestijn, maar dan precies andersom. Fijn zandstrand en een idyllisch eilandje. Het water is fris, maar niet koud. We spetteren en koelen af. Rond de plas is het een stuk drukker dan in het bos. Opa’s sjouwen met strandstoelen. Families liggen in de zon. Een groepje pubers rent gillend het water in. Kleine kindjes lopen met een grote grijns rond met hun enorme  opblaasspeelgoed. Terug in het bos is de drukte ver weg. Alleen wij en de bomen, een eenzaam bosbad. 

 

Kamperen in het bos

In Den Treek kamperen we op een klein kampeerterrein midden in het bos. Ook hier komen we vaker. Je staat hier midden in het bos. Luxe is het kampeerterrein niet, maar misschien is de ruimte die je hebt wel een grotere luxe. We hangen in de schaduw voor onze tent. Pas tegen de avond krijgen we weer puf. De zon gaat langzaam onder boven het grote veld. Aan alle kanten komen opeens reeën tevoorschijn. De hele dag hebben ze zich verscholen in het bos. Zelfs een moeder met twee kleintjes komt voorbij. Als we de volgende dag naar Amersfoort lopen is het bos een heel andere wereld. Op zaterdag is het bos vol sporters. Een ree schiet nog net voor ons weg als we een paadje inlopen.